دکترعلی شریعتی:
1- مسئولیت زاده ی توانایی نیست، زاده ی آگاهی است و زاده ی انسان بودن.
2- خدا و انسان و عشق، این است امانتی که بر دوش ما سنگینی می کند.
3- قدرت، نیازمند کسی است که در برابرش رام گردد.
4- دلی که از بی کسی غمگین است، هر کسی را می تواند تحمل کند.
5- زنده بودن را به بیداری بگذرانیم که سال ها به اجبار خواهیم خُفت.
6- خدایا مرا همواره آگاه و هوشیار دار تا پیش از شناختن درست و کامل کسی قضاوت نکنیم.
7- ... چه موش آدمیانی که فقط از بازی با سکه در عمر لذت می برند و چه گاو انسان هایی که فقط از آخورآباد و زیر سایه ی درخت چاق می شوند!.
8- پیش از آن که به هر مکتبی بگرویم، باید زبانی برای حرف زدن با مردم بیآموزیم و اکنون گنگیم.
9- من تو را دوست دارم، تو دیگری را و دیگری دیگری را و این گونه است که ما تنهائیم!...
10- آدمی می تواند خود را بُکشد، اما نمی تواند تصمیم بگیرد که نفهمد.
11- ارزش عمیق هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد.
12- ... شرافت مرد همچون بکارت یک زن است، اگر یک بار لکه دار شد دیگر هیچ چیز جبرانش را نمی تواند.
13- کاش در این دنیای خالی و در این زندگی خلوت که هیچ کدامشان برایم هیچ ندارند، چیزی می بود که مرا برای ماندن بهانه می بود.
14- ... بیرون از همه ی حرف های دیگر، اگر ملاک را لذت جستن تعیین کنیم مگر لذت اندیشیدن، لذت یک سخن خلاقه، یک شعر هیجان آور، لذت زیبایی های احساس و فهم و مگر ارزش برخی کلمه ها از لذت موجودی حساب جاری یا لذت فلان قباله ی محضری کم تر است؟.