صادق هدایت:
1- آدمیزاد، یکه و تنها و بی پشت و پناه و در سرزمین ناسازگار گمنامی زیست می کند که زادوبوم او نیست.
2- گمنامی هستیم در دنیایی که دام های بی شمار در پیش ما گسترده اند و فقط برخوردمان با پوچ است؛ همین تولید بیم و هراس می کند.
3- ... باید خودمان کار خودمان را دنبال کنیم.
4- گویا انسان بازیچه ی دست قوایی است که عموماً از تفکیک آنها چشم می پوشد و به علت نداشتن کوچک ترین حس کنجکاوی است که توانسته در جامعه به فراخور زندگی دربیآید.
5- زندگی جاودان در دست رس کسی نیست؛ زندگی روی زمین: "بیابان معنوی" است که در آن جا: "لاشه ی کاروان روزهای گذشته و آینده" روی هم تل انبار می شود.
6- تعادل را همان قدر نگاه داریم که نیفتیم، همان قدر نفس بکشیم که هنوز برای زندگی لازم است.
